پیام تسلیت کمیته خارج کشور سازمان فدائیان (اقلیت) به بستگان و یاران رفیق بهزاد کاظمی

با تاسف فراوان از خبر درگذشت رفیق بهزاد کاظمی (علیرضا) از فعالین جنبش کارگری و سوسیالیستی در لندن، مطلع شدیم. قطعا فقدان وی برای بستگان، یاران و رفقایش ضایعه سنگینی است. در تحمل این ضایعه، برای همه آرزوی بردباری و سلامتی داریم. ما را در اندوه خود شریک بدانید.

یاد رفیق علیرضا کاظمی پاینده و راهش پوینده باد

کمیته خارج کشور سازمان فدائیان-اقلیت

۲۹ آوریل ۲۰۱۱

 

بهزاد ازمیان ما رفت

یار، رفیق ، مبارزی خستگی ناپذیرو سازمان دهنده و سوسیالیست از میانمان رفت

هنوز در باورمان نمی گنجد هنوز نمی خواهیم بپذیریم که بهزاد رفته است

باورش مشکل است بهزادی که می گفت کارهای زیادی در پیش است

و اضافه می کرد وظیفه هر سوسیالیستی اینست که به امر سازمان  یابی

طبقه کارگر یاری رساند

و خود بهزاد گویای آن بود

یاد و خاطره رفیق مان را با سازمان یابی طبقه کارگر ارج خواهیم گذاشت

یادش گرامی و یادگارانش پاینده باد

جهان

بهزاد کاظمی و جشنواره بین المللی سینمای تبعید - سوئد ... در گرامیداشت خاموشی او

اطلاعيه
April 28, 2011
با کمال تأسف با خبر شدیم که بهزاد(علیرضا) کاظمی  روز جمعه بیست و دوم آوریل دوهزارو یازده بر اثر بیماری در لندن درگذشت.  بهزاد از جمله آزادی خــواهـان  و کوشندگان خستگی ناپذیر جنبش سوسیالیستی بود که درگستره نحلــه های فکری چپ ایرانی، به آن جمعی تعلق داشت که  به  امــر فرهنگ و هنر، بویژه سینما و کارورزان آن نگاه ابزاری ندارند و به درستی، به پتانسیل آنها در امر یاری رساندن به آموزش، تشکل یابی وانتفال تجربه های مبارزاتی به کارگران، باور دارند. وجود چنین اشتراک نگاه درکارکرد اجتماعی سینما در امرمبارزه عدالت جویانه، جشنواره ما را به بهزاد نزدیک کرده بود؛ به گونه یی که در برنامه ریزی برخی از برنامه های جشنواره از کمک های بی دریغ او بهره می گرفتیم.

  نخستین بار در میانه سال های دهه نود میلادی بود که ما در صدد عملی کردن طرح، تهیه و آماده  سازی فیلم های پایه ای و کلاسیک درباره زندگی کارگران، شیوه های تشکل یابی و مبارزات آنها درجنبش های کارگری جهان، برای استفاده کارگران داخل  کشور برآمده بودیم. به پیشنهاد بهزاد وبا یاری او نسخه شخصی و به اصطلاح (Master)  فیلم توقیف شده " شعله بزرگ"(*) اثر کن لاچ  فیلمساز برجسته انگلیسی، همراه با متن نوشتاری آن در اختیار ما قرار گرفت  تا پس از برگردان آن به فارسی، نسخه های آماده شده آن را برای توزیع در نشست ها، محافل و هسته های کارگری داخل کشور فرستاده شود.

  فیلم توقیف شده " شعله بزرگ" یکی از معدود فیلم های رادیکال کارگری است که به اعتصاب سراسری کارگران بندر لیورپول انگلستان و اقدام انقلابی کارگران برای به دست گرفتن اداره و کنترل آن بندر، با ساختارسینمایی مستند گرایانه می پردازد.

  فیلم در سال 1969 آماده نمایش شد اما بخش نظارت امنیتی بی بی سی از نمایش عمومی آن جلوگیری کرد. بخش نظارت امنیتی بی بی سی برای توقیف فیلم استدلال کرد که رادیکالیسم فیلم، محتوای آن وچگونه گی شکل گیری مبارزه کارگران برای تحقق خواسته هایشان، می تواند الگویی خطرناک برای کارگران دیگر بنادرانگلستان شود. مقام های امنیتی نگران بودند که نمایش فیلم، منجر به تحریک و بروز نا آرامی ها میان کارگران و شرکت های کارفرمای بنادر شده و سیستم حمل ونقل تولیدات صنایع انگلستان را دچار اختلال کند.

آخرین همکاری ما با زنده یاد بهزاد کاظمی به دوسال پیش بر می گردد. تابستان سال دوهزار و نه بود که ما مشغول برنامه ریزی برای دوره نهم جشنواره بین المللی سینمای تبعید بودیم. یکی ازطرح هایی که برای آن دوره در نظر گرفته بودیم، برنامه ای ویژه برای نمایش مجموعه فیلم های کارگری" کن لاچ " بود. برنامه ای که شامل شش فیلم می شد و" کن لاچ" اکثرآن ها را در طول سال های 1969 تا 1991، در همکاری با شرکت های کوچک با سرمایه های محدود و گاها سرمایه گذاری جانبی بی بی سی ساخته بود. کارتدارک آماده سازی این برنامه به سختی پیش می رفت، چراکه دسترسی به آثار کارگری پیشین " کن لاچ"، امر بسیار دشواری بود. تقریبـا نزدیک به سه  ماه  کارجستجو و ردیابی  برای پیدا کردن نسخه های فیلم ها و کسب اجازه برای نمایش آن ها طول کشید. طی این مدت زنده یاد بهزاد هنگام بروز مشکلات، گره گشای کار ما بود و رفیقانه تلاش می کرد تا کار جشنواره پیش رود.

  درارتبا ط جشنواره ما با  " کن لاچ " حلقه ی اصلی هم خود بهزاد بود.  حضور او درکنار جشنواره، خوش نامی، تعـهد سوسیالیســتی و تلاش صادقانه او، از موثرترین اقدامات ما درتماس وترغیب

" کن لاچ " برای همکاری با جشنواره - بـا تمــام گرفتاری های کاری " کن لاچ " -  به شمار می رفت.

خوشبختانه برنامه ویژه نمایش آثار کار گری " کن لاچ "،  با استقبال بی نظیرمردم علاقمند به سینمای متفاوت، و کارگران روبرو شد. به گونه ای که خسته گی فرساینده کار تدارک آن بر تنمان نماند و باعث دلگرمی شد.

  زمان نـمایش فیلم ها، به ویژه فیلم ساختار شکن " شعله بزرگ" که برای نخستین بار در خارج از انگلستان به نمایش عمومی در می آمد، سالن نمایش مملو از کارگـران بندر یوتبوری شده بود؛ کارگرانی که برخی از آنان خود مستقیما در آن اعتصاب تاریخی بندر لیورپول - که فیلم تصویرگر آن بود - شرکت داشتند. علاوه بر آن همزمانی نمایش فیلم با وضعیت بحرانی کارگران بندر یوتبوری براهمیت نمایش فیلم می افزود. درآن روزها کارگران بندر یوتبوری درگیرمبارزه ای همانـند مبارزه کارگران بندر لیورپول بودند؛ چرا که شورای شهر یوتبوری با وجود اینکه رهبری آن دردست سوسیال دموکرات ها بود، طرح خصوصی سازی بندر را دردستور کار خود داشت و می خواست بخش های مهمی از واحد های بندر را به شرکت های خصوصی بفروشد. پیشنهاد طرح ضد کارگری شورای شهر، با چشم اندازعدم وجود امنیت شغلی و خطر بیکاری، با اعتراض  کارگران و اتحادیه های آنها  روبرو شده و کارگران را به آستانه اعتصاب کشانده بود. در چنین شرایطی، آوازه نمایش فیلم " شعله بزرگ" که داستان اعتصاب کارگران بندر لیورپول را به تصویر می کشید، در تمام  واحــــد های کارگری بندر یوتبوری پیچیده بود. روز نمایش فیلم (دوشنبه 26 اکتبر 2009)، کارگران همراه با نمایندگان واحدهای اتحادیه هایشان برای مشاهده فیلم به سالن نمایـــش جشنواره شتافته بودند تا از تجربه های مبارزاتی ضد استثماری هم طبقه خود در کشوری دیگر بیاموزند و آموزه های خود را در بحبوبه مبارزه ای که  همان روزها درگیر آن بودند، به کار گیرند.

  جلسه های نمایش آن روزهای جشنواره بین اللملی سینمای تبعید، از درخشان ترین برنامه های نمایش فیــلم در شهر یوتبوری بود. چنین درخششی را جشنواره ما مدیون همیاری رفیقانه بهزاد می داند؛ موفقیتی که گواه روشنی از درک عمیق بـــــهزاد عزیز در کارکرد خلاقانه سینمای مترقی درپیوند با ارتقاء جنبش کارگری می باشد.

  یاد بهزاد کاظمی عزیز همواره با ما و جشنواره  ما خواهد بود.

  ما ضایعه ازدست دادن بهزاد، این رفیق فرهیخته ی شیفته عدالت وبرابری  را بــه خانواده  او؛ به همه آزاد ی خواهان و همرزمان جنبش سوسیالیستی تسلیــت می گوئیم..



حسین مهینی

جشنواره بین المللی سینما ی تبعید – سوئد

25 آوریل 20011

* The Big Flame

مطلب کوتاهی به ‌‌یاد بهزاد - یوسف اردلان

                                                                           وحسرتی...  
                                                                                                                                                                                   یوسف اردلان
                                    

                                                                                                                                                                            اگر عشق نیست
                                                                                                                                                                            هرگز هیچ آدمیزاده‌را
                                                                                                                                                                             تاب سفری این چنین
                                                                                                                                                                              نیست
                                                                                                                                                                                    "احمد شاملو"
       پنچ شنبه‌یک روز قبل از خاموشی کامل بهزاد روز خوبی نبود روی صفحه‌کامپیوتر در تار نمای اسکایپ اسم بهزاد روشن شد فهمیدم که‌دوست نزدیکش کامپیوتر را روشن کرده‌است با پیامکی حال بهزاد را پرسیدم جوابی کوتاه دریافت کردم:
 (Behzad is very close to death,he is brain dead )
        با بهزاد  در اروپا و از طریق دوستهای مشترکمان( یدی ونه‌سان) آشناشدم  ازآن انسانهائی بود که‌درهمان اولین دیدار فکر می‌کردی که‌سالیان است که‌می‌شناسیش خون گرم، بی تکلف ومصاحبتش دلپذیر بود. مراوداتمان بیشتر تلفنی بود، و دیدار های هر ازگاهی که‌به‌مناسبتی به‌فرانسه‌می‌آمد فرصت ملاقاتی دست می‌داد . از همه‌مهمتربه‌حضور روزانه‌ا ش با فرستادن ای -میل های  جالبش که‌به‌آن عادت کرده‌بودم .  بیاد آوردم کتاب ارزشمند"ملی گرایان و افسانه‌ی دمکراسی" را که‌نشان ازدرک و باور او به‌دموکراسی و دیدن ناتوانی ذاتی ملی گرایان در دفاع از دمکراسی است .این کتاب را خودش دریکی از سفرهایش به‌پاریس برایم آورده‌بود.
   من فقط آنچه‌را که‌درلحظه‌گرفتن پیامک بیاد آوردم بازگو می‌کنم وگرنه‌بی گمان رفقا و یاران نز دیکترش  راجع به‌تلاش وی در فعال کردن اطاق "اتحاد سوسیالیستها" ونقش موثر آن درهمراهی با مبارزات کارگران هفت تپه‌واعتصابات کارگران " شرکت واحد اتوبوس رانی تهران وحومه‌" "ایران خودرو" و... سخنان زیادی دارند که‌بگویند.  اگر سراغ از شخصیتی ویا کسی که‌دستی بر آتش داشت و سخنی برای گفتن بی اگر واما به‌سراغش میرفت و در جهت پر بار کردن اطاق پالتاکیش میکوشید. بخاطر آوردم که‌یکسال گذشته‌را بسیار شدیدتر از گذشته‌کار می‌کرد او پس از شیمی درمانی‌ای که‌توانسته‌بود سرطانش را کنترل  کند احساس می‌کرد که‌مدت زیادی فرصت ندارد برای خودش سه‌سال فرصت قرار داده‌بود و در جواب رفقائی که‌نگران سلامتیش بودند ومی‌گفتند که‌کمی هم مواظب خودت باش  بالبخند میگفت که‌حالم خوبه‌!(تاخوبی را چه‌تعریف بکنیم) واحسرتا که‌فرصت آن سه‌سال را هم پیدا نکرد. آخرین نوشته‌اش شاید پیشگفتاریست که‌برای نشریه‌سامان نو نوشته‌است . به‌دقت حوادث اجتماعی دنیا و ایران  را زتر نظر داشت  به‌تحلیل روابط بین آنها می‌پرداخت.  او در سامان نو تلاشش را برای رهیابی خروج از بحران ویافتن مناسب ترین شیوه‌هدایت جنبش‌های اجتماعی  قرار داده‌بود. او دراین پیشگفتار میگوید:
       "...انقلاب 1357 - و جنبش هاى اخير مردم ايران و جهان – براى چندمين بار ثابت كرد كه در ميانه ى خيزش ها و شورش هاى مردمى، هنگامى كه فضاى خالى رهبرى نمايان مى شود، تدارك نظرى و ساماندهى تشكل هدايت گر و ارگانيك سوسياليستى امكان پذير نيست؛ حداقلى از تدارك سياسى-برنامه اى و بسترسازى سازمانى از پيش لازم است؛... بى ترديد در تندپيچ هاى ناهموارمبارزه ى طبقاتى، نيروهاى متخاصم ضدسوسياليستى با ترفندهاى عوام فريبانه ى خود رهبرى جنبش را به دست خواهند گرفت وشكا‌ف ناشى از هدايت هدفمند مبارزه ى طبقاتى – اجتماعى عليه سرمايه را به نفع حفظ نظم موجود پر خواهند كرد. بدين سان، يكى از مهم ترين وجوه پژوهشى نشريه »سامان نو «، واكاوى و كنكاش درباره ى مفهوم تاريخى و طبقاتى »بحران رهبرى پرولتاريا « و تلاش براى بسترسازى جنبش سوسياليسم از پايين تعيين شده است".
  آری دل مشغولی بهزاد  پرداختن به‌این مهم بود او کارش را کرد ولی جای خالیش را برای ما بجای گذاشت در با‌ره‌یدی(یدالله‌خسروشاهی )هم گفته‌بودم ما اورا از دست نداده‌ایم اورا در خود جاودانه‌کرده‌ایم. وتا بعد هم با آنها زندگی خواهیم کرد.
 اولین روزی که‌خبر بستری شدنش را شنیدم تصادفا این شعر مولانا دم دستم بود که‌برای رفیقی که‌خبر را برایم  فرستاده‌بود فرستادم ،اندکی وصف حال است:

‫اي عاشقان اي عاشقان هنگام كوچ است از جهان
هر لحظه اي نفس و نفس سر مي كشد درلا مكان
زين شمع هاي سرنگون زين پرده هاي نيلگون
خلقي عجب آيد برون تا غيبها گردد عيان
ايدل سوي دلدار شو اي يار سوي يار شو
اي پاسبان بيدار شو خفته نشايد پاسبان
تو گل بدي و دل شدي جاهل بدي عاقل شدي
آنكو كشيدت اينچنين آنسو كشاند كهكشان
...مولانا‌

                                                                   پاریس بیت وهفتم آوریل2011
                                                                      

تشکيلات خارج کشور حزب اتحاد کمونيسم کارگرى

درگذشت بهزاد کاظمى را تسليت ميگوئيم

متاسفانه مطلع شديم بهزاد کاظمى از فعالين سوسياليست و از همکاران اتحاد بين المللى در حمايت از کارگران ايران به دليل بيمارى مننژيت روز جمعه ٢٢ آوريل در لندن درگذشته است.

ما درگذشت بهزاد کاظمى را به اعضا خانواده ايشان و دوستان و همرزمانش صميمانه تسليت ميگوئيم.


تشکيلات خارج کشور حزب اتحاد کمونيسم کارگرى

٢۵ آوريل ٢٠١١

شورای سوسیالیستهای گوتنبرگ ـ سوئد

پیامهای تسلیت به مناسبت درگذشت رفیق بهزاد کاظمی

با کمال تاسف مطلع گشتیم که رفیق بهزاد کاظمی  از فعالین عرصه کارگری و از اعضای اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران درایران ، پس از مدتی نه چندان طولانی دست و پنجه نرم کردن با مریضی در روز جمعه 22 آوریل 2011 میلادی در سن 57 سالگی زندگی را بدرود گفت .

در گذشت این چهره شناخته شده و مبارز در خارج کشور اندوه فراوانی را در میان فعالین بجا گذاشته و بدین وسیله ما : شورای سوسیالیستهای گوتنبرگ ـ سوئد    در گذشت بهزاد عزیز را  به خانواده وبستگان و یارانش تسلیت می گوئیم .


یادش گرامی باد !


شورای سوسیالیستهای گوتنبرگ ـ  سوئد

آوریل 2011 میلادی

هرگز نمیرد آن که دل‌اش زنده شد به عشق

پیامهای تسلیت به مناسبت درگذشت رفیق بهزاد کاظمی

هرگز نمیرد آن که دل‌اش زنده شد به عشق
عشق به هم نوع عشق به انسان و عشق به رهائی انسان کارگر و تحت ستم در جان‌اش بود و برپائی‌ی جامعه‌ی سوسیالیستی آرمان‌اش.
نابودی ظلم و ستم و بی‌عدالتی و بر چیدن نظام سرمایه‌داری و سرنگونی رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی آرزویش و برای تحقق این‌ها نه بیماری مانع‌اش بود و نه سختی راه و نه حجم کار. دریغ و درد که مرگ نابهنگام از ما در ربودش. 
گرامی باد یاد رفیق علیرضا (بهزاد کاظمی)
رفتن نا به هنگام رفیق بهزاد دل‌مان را به درد آورد و در اندوه‌مان فرو برد. رفیقی که اندیشه‌های پاک‌ و قامت بلند و صدای گرم‌اش هرگز از خاطرمان نخواهد رفت.
یادمان نخواهد رفت که در جلسه‌ی مجمع عمومی همگامی در هامبورگ با حنجره‌ای که آسیب دیده بود چگونه تلاش می‌کرد صدای خود را به گوش ما برساند و با چه فروتنی بارها از نارسائی صدای خود  عذر خواهی می‌کرد.
یادمان نخواهد رفت که او تلاشگر جنبش کارگری و سوسیالیستی ایران بود و کوشش داشت این جنبش را با جنبش کارگری و سوسیالیستی جهان پیوند زند و گام‌های مئاثری هم در این زمینه برداشت.
بهزاد کاظمی روز یک شنبه ١٠ آوریل ٢٠١١ به علت یک ناراحتی ناگهانی به بیمارستانی در لندن منتقل شد؛ پزشکان معالج او ابتدا به اشتباه ناراحتی او را سکته‌ی مغزی اعلام داشتند و پس از چند روز مشخص شد که به عفونت مغزی و ریوی دچار شده است؛ متاسفانه تلاش  پزشکان برای بهبودی او بی نتیجه ماند. بهزاد در میان بهت و ناباوری رفقا و دوستان‌اش با آنان و زندگی بدرود گفت.
بهزاد در مولوی تهران دیده به دنیا گشود، در سالهای خفقان رژیم پهلوی برای تحصیل به انگلستان رفت و در آنجا به فعالیت های سیاسی پیوست. در روزهای انقلاب 1357 به خیابان های تهران بازگشت و پس از سقوط استبداد پهلوی او نیز همچون بسیاری از سوسیالیست های انقلابی ، به مبارزه علیه استبداد جمهوری اسلامی پرداخت. با سرکوب خشن سازمان های انقلابی، مبارز و آزادیخواه  توسط رژیم، او نیز مانند دیگر مبارزین ، آزادیخواهان و سوسیالیست  از قتل عام های رژیم جان بدر برد ، مجبور به خروج از کشور شد و دوبار در لندن اقامت گزید.
رفیق بهزاد (علیرضا) از فعالین جنبش کارگری و از فعالین قدیمی اتحاد بین المللی حمایت از کارگران ایران"فراخوان کمونیستی" جهت سازماندهی سازمان سیاسی طبقهء کارگر ایران،  و هم چنین از بنیان گذاران و عضو هیئت تحریه‌ی نشریه‌ی پژوهشی "سامان نو" بود که از سه سال پیش به طور مرتب انتشار می‌یابد. بهزاد از بنیان گذاران و گردانندگان اتاق پالتاکی “اتحاد سوسیالیست ها” بود. رفیق بهزاد کاظمی نویسنده‌ی کتاب : "ملی گرایان و افسانه‌ی دموکراسی" است 
ما همگامان خود را  درغم و اندوه در گذشت دوست و رفیق خوب‌مان بهزاد کاظمی با همه‌ی یاران و خانواده‌ی گرامی‌اش شریک می‌دانیم. برای خانواده‌اش آرزوی اسقامت و بردباری داریم.
یادش گرامی و راه‌اش پاینده باد .
همگامی، افراد ، کا نونها و نهادها درهمبستگی و پشتیبانی از مبارزات مردم ایران در خارج از کشور
info@hamgami.com
www.hamgami.com
آپریل ٢٠١١

هادی میتروی :آیا بهزاد کاظمی این کمونیست جوان و پر کار ایران از میان ما رفت؟

پیامهای تسلیت به مناسبت درگذشت رفیق بهزاد کاظمی

آیا بهزاد کاظمی این کمونیست جوان و پر کار ایران از میان ما رفت؟

بهزاد لحظه ای کارگران ایران را فراموش نکرد. بهزاد از جمله کمونیست هائیست که در چهار وجه، هماهنگ و مداوم، در جهت تحقق آرمان های والایش کوشش می کرد. در نشریهء سامان نو به امر تئوری و آموزش کمونیستی می پرداخت. از اطاق پالتاکی اتحاد سوسیالیست ها پیام کارگران ایران را مستقیما بگوش هموطنان علاقمند خود در خارج از کشور می رساند. در اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران به دفاع از کارگران ایران همت می کرد. در چند سال گذشته با کار مداوم و شبانه روزی، موتور اصلی «فراخوان کمونیستی» جهت سازمان دهی تشکل های مخفی سیاسی کارگران ایران در صحنهء نبرد بود.

آنها که او را از نزدیک می شناسند، هرگز عشق او به آزادی و برابری، صمیمیت و پیگیری او در پیشبرد مبارزهء دموکراتیک و روح بزرگ او در انتقاد از خود و انتقاد و استقبال او از بحث و گفتگو را فراموش نخواهند کرد. بهزاد از آن کمونیست های ایرانی است که در امر سازمان دهی سیاسی طبقهء کارگر ایران، در هسته ها و حوزه های مخفی، آموزش سوسیالیسم علمی را یکی از سه رکن اساسی می دانند. بهزاد از جمله کمونیست های ایران است که امر دموکراسی و سوسیالیسم را دو روی یک «سکه»، مقولهء عدالت اجتماعی، می دانند. بهزاد از زمره کمونیست های ایران است که خواستار براه اندازی یک کارزار بین المللی بر علیه جنایات حاکمیت اسلامی و در دفاع از کارگران ایران می باشند.

باشد تا در آستانهء یکم ماه مه هر سال از یک سو با نقد و بررسی عملکرد یکسالهء خود در سازماندهی تشکل سیاسی و سراسری طبقهء کارگر ایران و از سوی دیگر کوششی که در افشای جنایات ناجمهوری ِنااسلامی نموده ایم با بهزاد و دیگر رفقائی که در بین مانیستند، تجدید عهد نمائیم. من در کوشش مشترک برای ایجاد سازمان سیاسی-سراسری طبقهء کارگر ایران و در مبارزات روزمرّهء جهانی، برای ممکن دنیائی دیگر، بهزاد را می بینم.

هادی میتروی


hadi.mitravi@yahoo.com

کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران : گرامی با د یاد رفیق بهزاد کاظمی

          پیامهای تسلیت به مناسبت درگذشت رفیق بهزاد کاظمی        

گرامی با د یاد رفیق بهزاد کاظمی

٢٢ آوریل ٢٠١١، جنبش کارگری و سوسیالیستی ایران، یکی از کادرهای ارزنده، فعال و سخت کوش خود را از دست داد.

رفیق بهزاد کاظمی، دیر ایامی در پی اتحاد چپ کارگری ایران بو د و تلاشهایش در سامان دادن یگانگی و همدلی چپ و گفتمان کارگری در جنبش انقلابی مردم ایران، خود را در همکاری و حضور فعال در "اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران"، بنیانگذاری و انتشار فصل نامه پژوهشهای سوسیالیستی "سامان نو"،  سازماندهی اتاق اینترنتی "اتحاد سوسیالیستها" و بسیاری دیگر از کمپینها و فعالیت ها نشان می داد.

با مرگ رفیق بهزاد، جنبش چپ و کارگری ایران، یار ثابت قدمی را از دست داد که در بیش از دو دهه در تلاش تقویت گفتمان چپ در جنبش انقلابی مردم ایران بود. سازمان ما در گذشت رفیق بهزاد  را به شریک زندگی اش –اوا- و به رفقایش در "اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران"، رفقای هیئت تحریریه "سامان نو" و همۀ فعالین جنبش کارگری- سوسیالیستی، بستگان و دوستان او تسلیت می گوید،و برای یادمان او همۀ فعالین چپ و کارگری را به افزودن تلاش در جهت اتحاد بزرگ هواداران آزادی و سوسیالیسم فرا می خواند. باشد که در پی این تلاشها، نسل جوان چپ و سوسیالیست در پیوند با جنبش کارگری ایران فردای روشن و آزاد را رقم زنند. چنین باد!

  کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران    
             (راه کارگر)
                       26 آوریل 2011            

یادش گرامی و یادگارانش پاینده باد - اکبر معصوم‌بیگی ــ حسن مرتضوی

پیامهای تسلیت به مناسبت درگذشت رفیق بهزاد کاظمی

بهزاد کاظمی، مبارز خستگی‌ناپذیر و یار دیرین و عزیز ما، در غربت به مرگی ناگهانی در گذشت. مرگ بهزاد کاظمی دریغی بزرگ برای همه‌ی کسانی است که دل در گرو رهایی و برابری مردم ایران دارند.

یادش گرامی و یادگارانش پاینده باد 

اکبر معصوم‌بیگی ــ حسن مرتضوی

در سوگ رفیق بهزاد كاظمی - امیر حسن پور – شهرزاد مجاب

پیامهای تسلیت به مناسبت خاموشی رفیق بهزاد کاظمی

در سوگ رفیق بهزاد كاظمی

  امیر حسن پور – شهرزاد مجاب:  در حالیکه از درگذشت بهزاد عزیز در اندوه هستیم،  آرزوها، پایداری، و راه و رسم مبارزاتی او را گرامی میداریم و از او الهام میگیریم.  بیاد داریم هنگامیکه بهزاد تلاَش برای راه انداختن یک نشریۀ سوسیالیستی را (که بعدا” «سامان نو» نام گرفت) شروع کرد با چه هیجانی نوید میداد که این نشریه، برای ا ول بار، همۀ نظرات و مواضع و مکاتب سوسیالیسم را در بر خواهد گرفت.  بهزادی که ما از راه دور، در مکالمات تلفنی و مکاتبات ایمیلی شناختیم، هم از درد سکتاریسم درعذاب بود و هم از پراکندگی جنبش. باشد که به جای عزاداری، زندگی کوتاه و پربارش را جشن بگیریم، به زیبائیهای زندگی او بیندیشیم، و آن را تداوم ببخشیم.

  امیر حسن پور – شهرزاد مجاب

تسلیت مهشید مجاوریان

در اندوه از دست دادن رفیق بهزاد مراتب تسلیت خود را به همه همرزمان وی ابراز می دارم

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد

مهشید



مظفر فلاحی و خانواده
در اندوه از دست دادن رفیق بهزاد عزیزمان مراتب تسلیت خودمان را به همه همرزمان وی ابراز می داریم
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد

از طرف
مظفر فلاحی و خانواده

 

هرگز ازیادت نمی کاهیم

هرگز ازیادت نمی کاهیم

رفیق بهزاد (علیرضا) کاظمی فعال پیگیرجنبش کارگری وکوشندۀ جنبش سوسیالیستی از میان مارفت.
بهزاد که باحضورکنشگروپرتلاش خودبابرپائی "اتاق اتحاد سوسیالیست ها" دردفاع ازجنبش های اجتماعی ایران، جنبش کارگری ، زنان،دانشجویان،آزادی زندانیان سیاسی بطورپیگیر وخستگی ناپذیر به سازماندهی وسامان یابی جنبش خارج ازکشور درحمایت،همگامی وهمراهی بامبارزات سوسیالیستی می پرداخت.
رفیق بهزاد اگرچه یک پای فعال جنبش کارگری ایران درخارج ازکشوربودودراین راه تلاش بسیاری درجلب حمایت ازجنبش کارگری وفعالین آن ازطرق مختلف به عمل می آورد، ولی پای دیگراودرمتشکل کردن منفردین جنبش سوسیالیستی بودتاازآن طریق طرحی نوبرای چپ ایران بریزد. نشریه پژوهشی"سامان نو"ازجمله حاصل این تلاشها بود.
دشواراست باورازدست دادن یارورفیقی که دربرهوت یاس وانفعال،باوجود دست وپنجه نرم کردن بابیماری سرطان حضوری فعال وسرزنده دردفاع از جنبش کارگری وسوسیالیستی داشت.
ما فقدان رفیق علیرضا را به شریک زندگی اش و خانواده او، دوستان ورفقا وهمچنین اتحاد بین الملی درحمایت ازکارگران در ایران وگرداند گان نشریه "سامان نو" تسلیت می گوئیم.
یادش گرامی وراهش پر رهروباد!

مجید ارژنگ- نصرت تیمورزاده- محسن خوشبین(ضیاء)- شاپورموری
24.04.2011

با درودهای سرخ کمونیستی

با درودهای سرخ کمونیستی

باز یکی دیگر از گلهای سرخ گلستان زحمتکشان جهان پرپر شد! غم و اندوه از دست دادن رفیق بهزاد که همواره و با تمام وجود خود در راه آرمانهای رهائی طبقه کارگر با اراده و نیروی خستگی ناپذیر مبارزه میکرد، بر رخسار همهء همرزمان و همسنگران او نشست.
 آری زندگی زیبا و با شکوهست، اما اگر همچو او آکنده از عشق به رهائی همهء ستمدیگان و زحمتکشان جهان بوده و چگونه زیستنش خود هدفی است که بهزاد ها برای ما تعریف کرده و راویان آن باشند! مطمئن باشیم که پرچم سرخ او بر زمین نخواهد ماند و صدها گل دیگر از هر گلبرگ بر زمین ریختهء او، در این گلستان زحمت رسته و شکوفا خواهد شد!
از دست دادن این رفیق ارزندهء جنبش کمونیستی و سوسیالیستی را به همهء نزدیکان او و زحمتکشان جهان تسلیت میگویم.

...راوی
پنجم اردیبهشت ۱۳۹۰

درگذشت بهزاد کاظمی را تسلیت می‌گوییم

درگذشت بهزاد کاظمی را تسلیت می‌گوییم

سه شنبه ۰۶ ارديبهشت ۱۳۹۰ ساعت ۰۰:۲۷ |  |
با خبر شدیم که جمعه، دوم اردیبهشت، بهزاد کاظمی از فعالین کارگری در تبعید، بر اثر سکته مغزی، جان باخته است. او از فعالین اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران ایران و مدافع جنبش کارگری بود که کمپین‌های متعددی را در حمایت از کارگران ایران سازماندهی کرد.
ما اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، درگذشت بهزاد کاظمی را به خانواده ایشان و همه‌ی دوستان و کارگران و فعالین کارگری تسلیت می‌گوییم. بدون شک، یاد و خاطره و مبارزه و تلاش مستمر این فعال دلسوز جنبش کارگری، برای دستیابی به دنیایی برابر و عاری از استثمار انسان از انسان، در یادها ماندگار و جاودانه است.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری – 5 اردیبهشت

http://www.komitteyehamahangi.com/index.php?option=com_content&view=article&id=96:1390-02-06-00-28-18&catid=14:1389-12-23-23-57-18&Itemid=27

در کاهش اندوهتان رفقا! - مجید تمجیدی

در کاهش اندوهتان رفقا!

مرگ نابهنگام بهزاد کاظمی موجب اندوه فراوان انسانهای آزادیخواه و برابری طلب زیادی در داخل و خارج از کشور شده است.  با توجه به روابط  بسیار گسترده و متنوع و تماس روزمره و شخصی بهزاد با طیف گسترده ای از فعالین حوزه های مختلف, سوگ دسته جمعی همگی تان  امری قابل درک و طبیعی است. بهزاد بطور روزمره همه جا حضور داشت. به قول رفیقی بهزاد یک حزب قوی اعلام نشده بود. با محافل کارگری, دانشجویی, فعالین جنبش زنان, فعالین حقوق فرهنگی, انتشاراتی و غیرو در ایران در ارتباط بود. ده سال یک ستون پایدار اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران بود. ستون اصلی نشریه سامان نو بود. بهزاد فردی پرکار در حوزه  تئوریک بود اما در عین حال در ابتدایی ترین فعالیت های عملی درگیر بود.  چند سال بطور مداوم اتاق اینترنتی ایران سوسیالیست را اداره کرد و شاید خیلی ها ندانند که این اطاق فقط اتاق نشر آگاهی و تبادل نظر نبود. نهادی سازمانده بود که موجب ایجاد شبکه ای از روابط میان فعالین عرصه های مختلف در داخل و خارج از کشور شد. بهزاد برای همه و از همه کمک و امکانات فراهم میکرد. فعالین و محافل کارگری زیادی در داخل کشور بخش مهمی از امکانات خود را مدیون تلاش های بهزاد اند. در سوگ فقدان بهزاد کاظمی فقط کسانی که با او فعالیت مشترک سازمانی و نهادی داشتند در اندوه ننشسته اند. این نیز حاصل ویژگی زندگی مبارزاتی بهزاد بود. این اندوه دسته جمعی قابل درک است. یکی از رفقای نازنین اتحاد بین المللی امشب در جلسه این نهاد  می گفت: مرگ بهزاد چند روز است مرا فلج کرده است. این احساسات انسانی طبیعی و قابل ستایش است.

همراه با اندوه فراوان به مناسبت پرپر شدن زودرس برگهایی از تاریخ زندگیم اما برای من بهزاد مظهر رشک انگیز ستایش زندگی بود. بهزاد در سن 57 سالگی و نابهنگام و زود ما را ترک کرد اما چنان با شوق و انرژی زیست و چنان پرکار و مثمر ثمر بود که بسیاری از انسانهایی که چند دهه بیشتر از بهزاد عمر کرده اند آرزوی عمری کوتاه تر اما زندگی یکتای بسان بهزاد را دارند.

من با یادآوری این خصائل بهزاد برای خودم اندوه فراوان فقدان اش را کاهش میدهم. خواستی که بهزاد در کاهش غم از دست دادن یدالله خسروشاهی از من داشت و خواهش من نیز امروز از شما همین است.

مجید تمجیدی

25 آوریل 2011

یاد بهزاد کاظمی را گرامی می داریم - زندگی و مبارزه اش را ارج می نهیم

یاد بهزاد کاظمی را گرامی می داریم
زندگی و مبارزه اش را ارج می نهیم
بیست و دوم آوریل 2011 در بیمارستانی در تبعید، شعله ی جانی خموشید که حرارت بی دریغش سالها گرمابخش جنبش سوسیالیستی و کارگری ایران بود. پس از 12 روز از انتقال رفیق کاظمی به بیمارستان و در حالیکه دیروزِ آن،  مرگ مغزی او توسط پزشکان اعلام شده بود، با انفصال ماشین های تنفسی از پیکر گرم او، قلب او نیز از تپیدن باز ایستاد و او آرام شد. آرام و ساکن، پس از یک عمر پویایی و تکاپوی بی وقفه.
بهزاد کاظمی، نامی که او برای زندگی سیاسی و مبارزاتی خود برگزید، در مولوی تهران بر بالید و گرما، سادگی و صمیمیت مردم محله کودکی خود را تا پایان عمر در دنیای بی مرز و وسیعی که در آن زیست، در جان و صدا و لحن خود حفظ کرد.
بهزاد در سالهای خفقان رژیم سلطنتی برای تحصیل به انگلستان رفت و در آنجا به فعالیت های سازمان یافته تر سیاسی پیوست. در روزهای انقلاب مردم ایران به خیابان های تهران بازگشت و پس از سقوط استبداد سلطنتی او نیز همچون بسیاری از سوسیالیست های انقلابی آن دوران، به مبارزه علیه استبداد تازه به قدرت رسیده پرداخت. با سرکوب سازمان های انقلابی و مبارز توسط رژیم، او نیز مانند دیگر جان به دربردگان از قتل عام های رژیم، مجبور به خروج از کشور شد.
لندن بار دگر اقامت گاه او شد، اما این بار او همچون یک فعال سیاسی تبعیدی با نامی جدید به یاد رفیقی جان باخته از گرایش سوسیالیسم انقلاب، به فعالیت پرداخت. انقلاب، شکست خورده بود و بهزاد فعالیت دشوارتری را در برابر خود می دید. او به ضروت فعالیت های سازمان یافته و هدفمند در دوران رکود برای آنکه تجربه مبارزات مختلف اجتماعی از هم نگسلد، اگاه بود. در دو عرصه نظری و عملی با تمام نیرو می کوشید؛ پژوهش می کرد، می اندیشید و همزمان  برای تحقق آنچه که باور داشت عمل می کرد. او با نشریات متعدد سوسیالیستی همکاری داشت و همزمان در مبارزه و کمپین های جنبش سوسیالیستی و انقلابی بین المللی و جنبش سوسیالیستی و کارگری ایران، سهم و نقشی مهم و شایسته داشت.
فراز های برجسته زندگی سیاسی او در سالهای واپسین عمر، همکاری و حضور فعال او در " اتحاد بین المللی در حمایت از گارگران در ایران"، بنیان گذاری و انتشار فصلنامه پژوهش های سوسیالیستی "سامان نو" به همراه طیفی از سوسیالیست های ایرانی و بین المللی و ایجاد فضای عمومی برای طرح مباحث و نظریه ها از طریق اتاق اینترنتی " اتحاد سوسیالیست ها" بود.
او بسیار زود از میان ما رفت. باخاموشی او جنبش سوسیالیستی و کارگری ایران یکی از یاران توانمند خود را از دست داد. او  هنوز طرح های نو برای روزها و سال های آینده داشت و در کنار همه این ها پژوهش های ناتمام اش بر جای مانده است. او دهه های تاریک را با عزمی استوار پیمود و با برامد نسلی جوان از سوسیالیست های انقلابی، امید به فردای روشن را می شد در چشم ها و لبخند هایش دید.
او در تلاش برای حفظ سنت های انقلابی سوسیالیستی در دوره شکست و پیوند این سنت ها با مبارزات انقلابی جدید  و به این گونه پیشروی به سوی آینده سوسیالیستی، نقش برجسته ای داشت. او در این تلاش تنها نبود اما ویژه و متمایز بود.
 از خاموشی ناگهانی او سخت در اندوهیم. این چهره یگانه را بزرگ می داریم و در یادمانش پرچم های سرخ بر می افرازیم.
امضا
 بهرنگ آبکناری، باقر ابراهیم زاده، عسل اخوان، سعید آرمان، حسن آزاد، مجتبی آزاد، جواد اسکوئی، صدیق اسماعیلی، علی اشرافی، مرجان افتخاری، سعید افشار، امیر امیری،  صادق اندواری، گردانا اندواری، ابرایم آوخ، جمشید باروتی، سوسن بدیعی، سیروس بینا، یونس پارسا بناب، امیر پیام، هژیر پلاسچی، حمید پورقاسمی، علی پیشگاه، امید پیوندی،  مجید تمجیدی، صادق تهرانی، پیمان جعفری، نظام جلالی، بهروز جلیلیان، ، امیر جواهری، ناصر جوهری، حمید جهانبخش، حسن حسام، علی حسینی، تراب حق شناس، فرزانه حیدری، فری حیدری، ایرج حیدری، بهروز خباز، نادر خلیلی، گلنار خواجه نوری، اسماعیل خویی، سیروس دست داران، علی دماوندی، فیروزه راد، ایوب رحمانی، تهمینه رستاخیز، علیرضا رضایی، فضل اله روحانی، تقی روزبه ، رضا رئیس دانا، صفورا رئیسی، پیروز زورچنگ، گل کو سعادت، بیژن سعید پور، هدایت سلطان زاده، میلاد سین، عباس شاد لو، پیام شاکر، مسی شریفی،  فتحی شمس، آذر شیبانی، سارا صالحی راد، سودابه فراز، بهروز فراهانی، فرهاد فردا، الماس فرضی، برزو فولاد وند، فرهنگ قاسمی، سیامک قبادی، بهرام قدیمی، پری قدیمی، بهروز عارفی ، ستاره عباسی، هما علیزاده، رضا غفاری، مهدی کیا، علی مبارکی، حشمت محسنی، امیر محسن محمدی، اکبر محمدی فر، جلیل محمودی، میترا محمودی، سلماز مرادی، میلاد مرادی، فریبا مرزبان، احمد مزارعی، آوا مقدسی، بهروز مقدم، منصور موسوی، اردشیر مهرداد، مینو  میرانی، کورش ناظری، ناهید ناظمی، نادر ناظمی ، نوشین ناظمی، زهره ناظمی، جمیله ندایی، پریسا نصر آبادی، حامد نظری، شیوا نظری،  حسین نقی پور، سیاوش نیکی، جمال واعظی، وحید ولی زاده، 
اعضا و همکاران هیئت تحریریه سامان نو
تحریریه نشریه خیابان
تحریریه نشریه دانشجویی بذر
گروه پروسه
کمیته جوانان بلژیک
  www.K- en.com کمونیستهای انقلابی
  سازمان زنان هشت مارس (ایران- افغانستان)- انگلستان

رفیق بهزاد از میان ما رفت! - کمیته فعالین کارگری ـ سوسیالیستی - فرانکفورت

رفیق بهزاد از میان ما رفت!



خبر تأثرانگیز مرگ نابهنگام کمونیست مبارز و فعال جنبش کارگری ـ سوسیالیستی رفیق بهزاد (علی‌رضا) کاظمی ما را در اندوه فروبرد. تلاش‌های خستگی‌ناپذیر این رفیق انقلابی به‌ویژه در دهه جاری بسیار چشمگیر و در پیوند دادن فعالیت‌های داخل ـ خارج جنبش کارگری و رابطه زنده آن جنبش و انتشار عمومی مطالبات طبقه کارگر ایران نقش به‌سزایی داشت. رفیق بهزاد در همین رابطه‌های خودفعال رشد کرد و آموخت، اما مرگ چه ناگهانی اندیشه‌های عملی وی را از زندگی گسست.
ما نیز خود را در غم اندوهناک از دست دادن این رفیق با رفیق زندگی‌اش، خانواده‌اش، رفقا و دوستانش شریک می‌دانیم.

راهش پررهرو و یادش زنده باد

کمیته فعالین کارگری ـ سوسیالیستی (فرانکفورت)
24 آپریل 2011

یاد رفیق بهزاد کاظمی گرامی باد - عباس فرد، وحید صمدی، بهمن شفیق

یاد رفیق بهزاد کاظمی گرامی باد
به خانواده و عزیزان بهزاد
به رفقای اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران ایران

رفقای عزیز،
خبر درگذشت بهزاد اندوهی سنگین برای ما نیز بود. می‌دانیم که برای شما عزیزان خانواده و دوستان نزدیک بهزاد این اندوهی است به مراتب سنگین تر. آنچه همه ما را تسکین می‌دهد، زنده بودن آرمان سعادت انسانها است که بهزاد نیز برایش زیست. یادش را گرامی می‌داریم و به همه شما عزیزان تسلیت میگوئیم

عباس فرد، وحید صمدی، بهمن شفیق
24 آوریل 2011

به امید ساختن دنیایی در شان انسان - عزیزه شاهمرادی

در بدترین دقایق این شام مرگزای چندین چشمه  ناگاه  در دلم می جوشد  از یقین


با امید به پا یداری و مانایی ارمانهای انسانی/ سوسیالیستی
که بی تردید بر جهان نقش خواهد زد
  درگذشت بهزاد کاظمی  علیرضا را به اوا و همه ی رفقا و دوستان تسلیت می گویم

به امید ساختن دنیایی در شان انسان

عزیزه شاهمرادی

بیاد بهزاد کاظمی - بابک عماد

بیاد بهزاد کاظمی

بهزاد(علیرضا)کاظمی را برای نخستین بار نیمه سوم سال پنچ و شش در لندن دیدم. او برای تحصیل به انگلستان آمده بود و توسط یکی از فعالان کنفدراسیون دانشجویان ایرانی، که تا آن زمان هنوز یکی از بزرگ ترین جریانات دانشحوئی مخالف رژیم سلطنتی شاه محسوب می شد، به این تشکل پیوست. مدت کوتاهی بعد از اقامت بهزاد در انگلستان، اعتراضات توده های مردم در ایران علیه رژیم سلطتنی شاه اوج گرفت و بسیاری از فعالان سیاسی چپ، به ویژه فعالان دانشجوئی عضو کنفدراسیون بار سفر به ایران را برای  حضور در اعتراضات مردم در ایران بستند. بهزاد و شماری از دانشجویان جوان که بتازگی به فعالیت در کنفدراسیون روی آورده بودند، همراه برخی از فعالان قدیمی تر، سکان فعالیت های کنفدراسیون را بعد از بازگشت جمع وسیعی از فعالان آن به ایران در اوایل سال پنچاه و هفت به دست گرفتند.

بهزاد را من بعد از بازگشتم به ایران در روزهای پایانی اسفند پنچاه و شش دیگر ندیدم. بعدها از خود وی شنیدم با پیروزی قیام مردم علیه شاه، به ایران برمی گردد، که از آن به بعد میان ایران و انگلستان در رفت و آمد بود. بهزاد را بعد از هجده سال در سال نود و پنچ  در یک برنامه سیاسی در استکهلم دیدم. بهزاد دیگر آن جوان کم تجربه سیاسی که من هجده سال پیش در لندن دیده بودم نبود. وی مسیر طولانی مبارزه را با کوله باری از تجربه در کارنامه هجده ساله خود داشت. او را مبارزی مصمم دیدم که به تغییر جهان با نگاه انقلاب می نگرد و مارکسیسم را علم این تغییر می داند. بهزاد فعالی کنشگر، سخت کوش و سرشار از انرژی بود. نخستین بار که به بیماری حنجره مبتلا شد، به دیدار او شتافتم. او، این بیماری را که بسیاری را تا آن زمان از پای در آورده بود، با انگیزه قوی مبارزاتی، با عشق به زندگی و ادامه مبارزه برای برافکندن جامعه طبقاتی، از پای در آورد. وقتی شنیدم به دلیل توقف مغزی در بیمارستان بستری است، غم وجودم را گرفت و همه ی امیدم این بود که این هیولای مرگ را هم شکست دهد، که دریغا چنین نشد و جبهه انقلاب یار کوشنده دیگری را از دست داد. یادش گرامی.

بابک عماد
٢٤آوریل ٢٠١١

اتحاد برای رهائی کارگران (Alliance for Workers’ Liberty(Britain))

رفقای عزیز

من از جانب "اتحاد برای رهائی کارگران"
 L AW ( بریتانیا)
  صحبت می کنم که علیرضا ( بهزاد کاظمی ) برایشان چهره شناخته شده ای است.  خبر برای ما بسیار غم انگیز است و خواهد بود.
همین چند روز پیش بود که در باره مسئله خاور میانه و اینکه چگونه می توانیم  با هم  برنامه ای دراین رابطه داشته باشیم فکر می کردم. زندگی بسیار کوتاه است...
 تسلیت ما را بپذیرید.  با شما و رفقای شما  اعلام همبستگی می کنم.
لطفا ما را در جریان برنامه خاکسپاری و مراسم یادبود قرار دهید.

کتی نوجنت  از طرف: 
اتحاد برای رهائی کارگران (Alliance for Workers’ Liberty(Britain))
http://www.workersliberty.org

بیژن هدایت : خبر مرگ یک انسان؛ یک خروش؛ یک فریاد علیه ستم و استثمار

رفقای عزیز

با مهر

ساعتی پیش خبر مرگ بهزاد را شنیدم. تاسف آور و اندوه بار است، خبر مرگ یک انسان؛ یک خروش؛ یک فریاد علیه ستم و استثمار و لجنی که از سر و کول دنیای ما بالا می رود. با تاسف و اندوه، در کنار شما، خانواده، و شریک زندگی او، هستم و یادش را گرامی می دارم

بیژن هدایت

بیست و سوم آوریل 2011

اطلاعیه دبیرخانه حزب کمونیست ایران در مورد درگذشت بهزاد کاظمی

اطلاعیه دبیرخانه حزب کمونیست ایران

در مورد درگذشت بهزاد کاظمی

با نهایت تأسف با خبر شدیم که رفیق بهزاد کاظمی از کادرها و چهره های شناخته شده جنبش کارگری و سوسیالیستی ایران بعد از 12 روز بستری شدن بر اثر بیماری مننژیت، بعد از ظهر روز جمعه 22 آوریل در بیمارستانی در شهر لندن در سن 57 سالگی با زندگی وداع  کرد.

رفیق بهزاد كاظمي از یاران و فعالین اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران بود و نقش قابل تقدیری در پیگیری و براه اندختن کارزارهای بین المللی برای معرفی و جلب حمایت از جنبش کارگری ایران داشت. بهزاد همچنین از مؤسسین و اعضای هیئت تحریریه نشریه پژوهش های سوسیالیستی "سامان نو"  بود.

بدون شک در گذشت نابهنگام بهزاد ضایعه ای برای جنبش کارگری و سوسیالیستی ایران است. ما در گذشت رفیق بهزاد كاظمي را به شریک زندگی اش، بستگانش، به رفقای اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران و دیگر رفقا و همرزمان او تسلیت می گوییم.
 یادش زنده و گرامی باد

دبیرخانه حزب کمونیست ایران
2 اردیبهشت 1390
22 آوریل 2011

پیام تسلیت - عباس سماکار - بهرام رحمانی

پیام تسلیت

درگذشت رفیق بهزاد کاظمی، فعال کمونیست ما را در اندوه بسیار فرو برد. یاد این انسان آزاده، همواره برای مان گرامی خواهد بود.

عباس سماکار - بهرام رحمانی

بیست و سوم آپریل 2011

پیام آلکس کالینوکس عضو کمیته مرکزی و دبیر روابط بین المللی حزب کارگران سوسیالیست بریتانیا

پیام آلکس کالینوکس

خبر بسیار غم انگیز است. آخرین باری که من بهزاد را دیدم دو هفته پیش در جلسه "درسهای مبارزات مردم مصر برای مردم ایران" در (دانشگاه) SOAS بود. من می دانستم که او مریض است اما وقتی که او را دیدم اوسرشار از زندگی، بسیار سیاسی و خیلی صمیمی  بود. شنیدن خبر مرگ او برای من یک شوک وحشتناکی است.
از دست دادن اوضربه بزرگی به سوسیالیست های ایران و جهان است.

تقاضا می کنم که تسلیت مرا به خانواده وهمه دوستان و رفقایش برسانید.

بهتریت آرزوها را برایتان دارم

آلکس کالینوکس عضو کمیته مرکزی و دبیر روابط بین المللی حزب کارگران سوسیالیست بریتانیا

23/04/11

بهزاد کاظمی ازمیان ما رفت

بهزاد کاظمی ازمیان ما رفت


 خبر کوتاه اما بسیار تلخ و اندوهناک است:  رفیق بهزاد کاظمی (علیرضا) از میان ما رفت. بهزاد روز یکشنبه ۱۰ آوریل ۲۰۱۱، بدنبال حمله ای شبیه به سکته مغزی به بیمارستانی در شهر لندن منتقل گردید. تشخیص اولیه پزشکان سکته مغزی بود. اما سپس اعلام شد که بهزاد دچار مننژیت است و عفونت به همه قسمت های مغز وی سرایت کرده و مغز او کاملا از کار افتاده است. در بعد از ظهر جمعه ۲۲ آوریل ۲۰۱۱، بهزاد در حالی که شریک زندگی و جمعی از رفقا، دوستان و آشنایان وی برای گفتن آخرین بدرود به دیدارش به بیمارستان رفته بودند، در سن ۵۷ سالگی برای همیشه دیده از جهان فرو بست.
بهزاد کاظمی از کوشند گان آگاه، پرکار و خستگی ناپذیر جنبش سوسیالیستی بود. او بطور هم زمان در چند عرصه پیگیرانه و تا سر حد توان و گاه بیش از آنچه تن بیمارش اجازه می داد، فعالیت می کرد.
 بهزاد از یاران و همکاران قدیمی اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران  بود و نقش و سهم بسیار ارزنده ای در فعالیت ها و کمپین های حمایت از جنبش کارگری در ایران داشت. بهزاد همچنین به همراه  جمعی  دیگر از یاران، از بنیان گذاران و اعضای هیئت تحریریه نشریه پژوهش های سوسیالیستی "سامان نو" بود که از سه سال پیش بطور مرتب انتشار می یابد.  بهزاد کاظمی همچنین از بنیان گذاران و گردانندگان اتاق پالتاکی پر بار "اتحاد سوسیالیست ها" بود.
خاموشی بهزاد ما را در اندوهی عمیق فرو برده است. می دانیم که صدها نفر دیگر نیز چون ما در کشورهای مختلف در این اندوه و افسوس شریک اند. ما درگذشت رفیق بهزاد کاظمی را به شریک زندگی اش " اوا"، به همه فعالین جنبش کارگری و سوسیالیستی و به تمام بستگان، رفقا، دوستان و آشنایان او تسلیت می گوییم .
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
مراسم خاکسپاری و یادمان بهزاد کاظمی بزودی به اطلاع عموم خواهد رسید.
 برای اطلاعات بیشتر می توانید با ایمیل زیر تماس بگیرد: 
Ettehad_ma@yahoo.co.uk

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۲۲ آوریل ۲۰۱۱
info@workers-iran.org
http://www.etehadbinalmelali.com

راه کارگر- بهزاد کاظمی خاموشی گرفت

 بهزاد کاظمی خاموشی گرفت
بهزاد کاظمی( رفیق علیرضا) در روز جمعه 22 آوریل در بیمارستانی در شرق لندن درگذشت. او پس از حمله ای شبیه به سکته مغزی به بیمارستان منتقل شد و بعد ااز دوازده روز جدال با مرگ بالاخره قلب مالامال از عشقش به کارگران و زحمتکشان از حرکت باز ایستاد .
بهزاد یکی از ویژگیهای بارز فعالیتهایش سخت کوشی و تلاش بی وقفه بود . حتی ابتلا به بیماری جانکاه سرطان طی چند سال اخیر خللی در این روحیه ایجاد نکرد و تا آخرین لحظات زندگی پر بارش یاور ثابت قدم کارگران و زحمتکشان باقی ماند .
درگذشت رفیق بهزاد را به خانواده وی ، رفقایش ، یارانش در اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران و جنبش کارگری کشورمان تسلیت میگوئیم .
سایت سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر)
23 آوریل 2011

به یاد علیرضا-علی‌ حسینی

به یاد علیرضا



بیا تا قدر یکدیگر بدانیم
که تا ناگه زکه یکدیگر نمانیم

رفیقان یک به یک از ما گریزند
ولی‌ ما عاجزیم و ناتوانیم

ندانستیم ما قدر یدی را
کنون انگشت خود ما بر دهانیم

ندانستیم ما قدر زری را
ولی‌ بنگر که اکنون ما چه سانیم

و هنگام وداع گفتن به ناصر
همه بر گونه مان اشک رانیم

بیا قبل از وداع گفتن به یاران
سخن از حسن همدیگر برانیم

بیا تا زندگانی دوست داریم
که ما نی از نژاد مردگانیم

بیا همبستگی‌ را دوست داریم
اگر ما در پی‌ یک آرمانیم

علی‌ و راه او را قدر دانیم
اگر با یکدگر ما هم زبانیم


علی حسینی




یاد بهزاد کاظمی(علیرضا) را گرامی می داریم



بیست و دوم آوریل 2011 در بیمارستانی در تبعید، شعله ی جانی خموشید که حرارت بی دریغش سالها گرمابخش جنبش سوسیالیستی و کارگری ایران بود. پس از 12 روز از انتقال رفیق کاظمی به بیمارستان و در حالیکه دیروزِ آن مرگ مغزی او توسط پزشکان اعلام شده بود، با انفصال ماشین های تنفسی از پیکر گرم او، قلب او نیز از تپیدن باز ایستاد و او آرام شد. آرام و ساکن، پس از یک عمر پویایی و تکاپوی بی وقفه.

بهزاد کاظمی، نامی که او برای زندگی سیاسی و مبارزاتی خود برگزید، در مولوی تهران بر بالید و گرما، سادگی و صمیمیت مردم محله کودکی خود را تا پایان عمر در دنیای بی مرز و وسیعی که در آن زیست، در جان و صدا و لحن خود حفظ کرد.

بهزاد در سالهای خفقان رژیم سلطنتی برای تحصیل به انگلستان رفت و در آنجا به فعالیت های سازمان یافته تر سیاسی پیوست. در روزهای انقلاب مردم ایران به خیابان های تهران بازگشت و پس از سقوط استبداد سلطنتی او نیز همچون بسیاری از سوسیالیست های انقلابی آن دوران، به مبارزه علیه استبداد تازه به قدرت رسیده پرداخت. با سرکوب سازمان های انقلابی و مبارز توسط رژیم، او نیز مانند دیگر جان به در بردگان از قتل عام های رژیم، مجبور به خروج از کشور شد.

لندن بار دگر اقامت گاه او شد، اما این بار او همچون یک فعال سیاسی تبعیدی با نامی جدید به یاد رفیقی جان باخته از گرایش سوسیالیسم انقلاب، به فعالیت پرداخت. انقلاب، شکسته خورده بود و بهزاد فعالیت دشوارتری را در برابر خود می دید. او به ضروت فعالیت های سازمان یافته و هدفمند در دوران رکود برای آنکه تجربه مبارزات مختلف اجتماعی از هم نگسلد، اگاه بود. در دو عرصه نظری و عملی با تمام نیرو می کوشید؛ پژوهش می کرد، می اندیشید و برای تحقق آنچه که باور داشت عمل می کرد. او با نشریات متعدد سوسیالیستی همکاری داشت و همزمان در مبارزه و کمپین های جنبش سوسیالیستی و انقلابی بین المللی و جنبش سوسیالیستی و کارگری ایران، سهم و نقشی مهم و شایسته داشت.

فراز های برجسته زندگی سیاسی او در سالهای واپسین عمر، همکاری و حضور فعال او در " اتحاد بین المللی در حمایت از گارگران در ایران"، بنیان گذاری و انتشار فصلنامه پژوهش های سوسیالیستی "سامان نو" به همراه طیفی از سوسیالیست های ایرانی و بین المللی و ایجاد فضای عمومی برای طرح مباحث و نظریه ها از طریق اتاق اینترنتی " اتحاد سوسیالیست ها" بود.

او بسیار زود از میان ما رفت. باخاموشی او جنبش سوسیالیستی و کارگری ایران یکی از یاران توانمند خود را از دست داد. او  هنوز طرح های نو برای روزها و سالهای آینده داشت و در کنار همه این ها پژوهش های ناتمام اش بر جای مانده است. او دهه های تاریک را با عزمی استوار پیمود و با برامد نسلی جوان از سوسیالیست های انقلابی، امید به فردای روشن را می شد به  چشم ها و لبخند هایش دید.

او در تلاش برای حفظ سنت های انقلابی سوسیالیستی در دوره شکست و پیوند این سنت ها با مبارزات انقلابی جدید  و به این گونه پیشروی به سوی آینده سوسیالیستی، نقش برجسته ای داشت. او در این تلاش تنها نبود اما ویژه و متمایز بود.

 از خاموشی ناگهانی او سخت در اندوهیم. این چهره یگانه را بزرگ می داریم در یادمانش پرچم های سرخ بر می افرازیم.




Ali Hosseini

نامت سپیده دمی است که بر پیشانی آسمان می گذرد

نامت سپیده دمی است که بر پیشانی آسمان می گذرد

پاینده باد نام تو


با نهایت تاثر و تاسف خبر درگذشت نابهنگام مبارز راه آزادی و سوسیالیسم رفیق بهزاد کاظمی را دریافت کردیم.

رفیق بهزاد مبارزی بود که هرگز از تلاش و کوشش در راه آرمان رهایی طبقه کارگر و زحمتکشان باز نایستاد و همچون رودخانه ای در این مسیر روان بود.

باشد تا استقامت و پایداریش ره توشه ما و همه همرهان او در پیکار طبقاتی باشد.

فقدان او را به همره زندگی اش - اوا-،رفقای  اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران، دوستان و آشنایانش، همکارانش در نشریه سامان نو، و همه سوسیالیستها، طبقه کارگر و زحمتکشان تسلیت می گوییم


نامش نیک و راهش پر رهرو باد


چهارمین مجمع عمومی  نهادهای همبستگی با جنبش کارگری ایران در خارج کشور

بهزاد کاظمی یکی از پرکارترین فعالین سیاسی چپ درگذشت

بهزاد کاظمی یکی از پرکارترین فعالین سیاسی چپ درگذشت

بهزاد کاظمی با وداعی نابهنگام، اندوهی عمیق برجان و دل بسیاری از فعالین جنبش چپ، جنبش کارگری و زنان افکند. مرگش نابهنگام بود چرا که تا همین روزهای اخیر در صحنه سیاسی حضور داشت. او نه فقط در اغلب فعالیت های سیاسی انقلابی  علیه نظام جمهوری اسلامی در خارج از کشور حضور داشت بلکه خود همواره مبتکر فعالیت ها و پروژه های انقلابی و رادیکال بود.
بهزاد کاظمی فقط یاور جنبش کارگری نبود. او در زمینه فراهم کردن امکانات برای پیشرفت فعالیت های فکری تئوریک جنبش انقلابی زنان نیز فعال بود. بهزاد کاظمی از اولین مردان پیشگام در حمایت و فعالیت از "کارزار زنان برای لغو کلیه قوانین ضد زن و مجازات های اسلامی علیه زنان " طی سال های 2006 تا 2009 بود. بسیاری از فعالین زنان، حضور پیگیر و مستمر او را در تظاهرات زنان و جلسات نظری جبنش زنان به یاد دارند.
بهزاد از میان ما رفت اما یاد او در خاطره نسل های امروز و فردا زنده خواهد ماند چرا که فعالیت های عملی و فکری این فعال خستگی ناپذیر برای جهانی عاری از ستم و استثمار در تاریخ ثبت شده است.


23 آپریل 2011
سازمان زنان هشت مارس - ایران – افغانستان

در غم درگذشت بهزاد کاظمی-کانون همبستگی با کارگران ایران ـ فرانکفورت و حومه

در غم درگذشت بهزاد کاظمی

با اندوه فراوان خبر ناگواردرگذشت بهزادکاظمی از فعالین سوسیالیست واز اعضای اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران را شنیدیم . ما این ضایعه را به بستگان ، دوستان ورفقایش در اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران تسلیت می گوئیم ویادش را گرامی می داریم.                                                                     


کانون همبستگی با کارگران ایران ـ فرانکفورت و حومه
23 آپریل 2010

بختیار پیرخضری : پیام تسلیت به مناسبت درگذشت بهزاد کاظمی

بختیار پیرخضری : پیام تسلیت به مناسبت درگذشت بهزاد کاظمی

ادای احترام به رفیق بهزاد کاظمی                                                                                                                                                              بسیار متاسف شدم از شنیدن مرگ نابهنگام رفیق بهزاد کاظمی .چند شب پیش که خبر بیماری او منتشر شد غم مرا فرا گرفت . خبر چه ساده میاید . بغضم را با یه کامنت در فیسبوک همراه  با درج خبر بیماری رفیق بهزاد گذاشتم. که به عنوان اولین برخورد و اشنایی با وی که خاطره ای شیرین برای من شد. اینجا هم درج میکنم. ( ( اینک اما غرق اندوهیم، از دست دادن هر کمونیست یک فاجعه است: با وجود اختلافات جزیی سیاسی که با رفیق بهزاد دارم وی را کمونیستی شریف و مبارزی با سابقه برای طبقه کارگر میدانم.اولین بار که دیدمش چند روزی بود که اومده بودم انگلیس. مترجم من  در دفتر وکیلم بود  . کیسمو به وکیلم ارائه می دادم که با جزییات رفیق بهزاد ترجمه میکرد. من نمیشناختم و اول  فکر میکردم از اون مترجمهای سلطنت طلبه ضد کمونیسته و فکر میکنه حرفهایی که میزنم الکیه و به خاطر کیسم میگم .  .کم کم متوجه شدم که نه ا نگار با مترجمهای دیگه که در زندان داشتم فرق داره. هم طرز برخوردش با من و هم اینکه اصطلاحات سیاسی و اسم احزاب رو دوباره سوال نمیکنه . مسائلی هم که من میگم همشون رو  خبر داره . تظاهراتها و مراسمهای کارگری . دانشجویی  . اول ماه می ها . 8 مارس و کلا رویدادها و تاریخهای ان  .کیسمو که به وکیلم ارائه دادم . واسش جالب بود.از دوران بچگی . نوجوانی. زندگی خانواده و ... .همون اولین روز اشنایی منو واسه نهار دعوت کرد بیرون کلی با هم گپ زدیم. همیشه بعد از اتمام کارمون در دفتر وکیل  منو به یه کافی شاپ که پاتوخ کردهای ترکیه بود دعوت میکرد .همش از مسائل و اوضاع جنبش کارگری در ایران میپرسید . )). . چقدر ساده هر چند ماه یه بار یک انسان مبارز و کمونیست را از دست میدهیم .با از دست دادن رفیق بهزاد کاظمی جنبش کمونیستی در ایران یک فعال شریف  خود را در کنار خود نحواهد داشت . ضمن ارج نهادن به مبارزات و تلاشهای بهزاد کاظمی عزیز درگذشت وی را به اعضای خانواده .رفقا و هم رزمانش در اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران و به جنبش کارگری ایران تسلیت میگویم  خودرا شریک غم این انسان مبارز و کمونیست میدانم . یادش گرامی                                                                                                                                                        بختیار پیرخضری                                                                                                                                              

لیلا دانش:در سوگ بهزاد کاظمی

لیلا دانش:در سوگ بهزاد کاظمی

 
انگار کافی نبود هزار هزار نسلی را کشته باشند. انگار کافی نبود میلیون اش را به تبعید رانده باشند. انگار کافی نیست در آنچه زندگی می نامندش، زیر تیغ حکومت آدم کشان برای زندگی پنجه در پنجه مرگ داشته باشی و امید به فردا را واننهی. نه! کافی نیست که اگر روزهای سیاه کشت و کشتار را از سر گذرانده ای و در تبعید هم اغلب با چندرغازی که همواره ترا در رده کم بضاعت ترین های جامعه مهمان قرار داده امورات زندگی را باصطلاح بهم آورده ای، از چنگ مرگی نابهنگام و شاید قابل اجتناب بگریزی. برای بسیاری از حتی مصلحین و خیراندیشان جوامع مهمان، همین که شما تبعیدی ای هستی که موج کشتار حکومت اسلامی را پشت سر گذاشته ای باید در ازای هر نانی که می خوری شش تا هم به سیدالشهدای جوامع مدرن صدقه بدهی که بعنوان مهمان پذیرفته اندت تا لااقل گورت بی نام و نشان نباشد! بهزاد موج اول را از سر گذرانده بود. موج دوم را مثل بخش اعظم تبعیدیان جزیی از زندگی خود کرده بود و سرانجام به جرگه آنانی پیوست که تاوان جایگاه اجتماعی شان را، تاوان از پای ننشستن شان در راه مبارزه علیه استثمار و نابرابری و بی عدالتی را با مرگ زودرس می دهند. کمی بیش از یکسال پیش یدالله خسروشاهی هم در بخشی از جهان که میانگین سنی اش 80 سال است، به همین جرم مجازات شد. بهزاد بسیار زود رفت.

از جزییات زندگی سیاسی بهزاد بدقت اطلاع ندارم. نیازی هم نیست. اما در هفت هشت سال گذشته در مجموع فعالیت هایی که در خارج کشور انجام شده او را بعنوان انسانی پرکار، توانا، بی ادعا و با قلبی بزرگ شناختم. در دورانی که همپای جنبش اصلاحات در ایران، فضای نسبتا بازی برای فعالیت های سیاسی و اجتماعی فراهم شده بود و ارتباط داخل و خارج به یمن امکانات تکنولوژیک بشکلی کمابیش علنی و باز ممکن بود، ابتکار دایر کردن یک اتاق پالتاکی برای انجام بحث و گفتگو و خبررسانی یکی از اثربخش ترین کارهای رفیق بهزاد بود. اتاق پالتاکی اتحاد سوسیالیست ها به هر بحثی که از زاویه چپ و یا در درون جنبش چپ نیاز به طرح شدن و پاخوردن داشت در شکلی ورای اشکال سنتی و سازمانی میدان داد. اهمیت این فعالیت تنها جنبه سیاسی و نظری آن و یا امکان دیالوگ زنده نبود. این، از جمله آن فعالیت هایی بود که انجماد مراوده میان فعالان داخل و خارج را از پس دهه های سرکوب ذوب کرد. رفیق بهزاد کانالی شد که صدها نفر را در عرصه های مختلف و باشکال مختلف بهم وصل می کرد و راه جمع و جور شدن و شکل گرفتن فعالیت های دیگری را هموار می ساخت. منظور طبعا قهرمان ساختن از بهزاد نیست. از قضا با کسی طرف هستیم که بسیار متواضعانه و با دلی بزرگ کار می کرد. شرایط سیاسی آن دوره و امکانات تکنولوژیک ارتباطاتی، به انسانی که سر پر شوری داشت این امکان را داد که به چهره ای سراسری تبدیل شود. دقیقا درک همین نقش بود که به ضد حمله هایی علیه این فعالیت، علیه اموراین اتاق و حتی شخص بهزاد میدان داد. صدایی و نوعی از فعالیت، خارج از بستر عمومی چپ موجود سر برآورده بود که نه فقط بخش زیادی از فعالین عموما غیر سازمانی چپ را حول خود فعال کرد بلکه ناتوانی چپ سازمانی را در پیشبرد چنین فعالیتی برجسته ساخت. مطمئن نیستم چقدر رفیق بهزاد به اهمیت این فعالیت از این زاویه فکر کرده بود. غم او راه انداختن و دایر نگهداشتن این حرکت و همراه کردن جمع هر چه وسیعتری بود. و این کار را هم بخوبی انجام داد.

بر بستر ارتباطات گسترده ای که در نتیجه فعالیت اتاق پالتاکی اتحاد سوسیالیستها تامین شده بود، رفیق بهزاد نقش مهمی در راه انداختن نشریه سامان نو ایفا کرد. و همچنین شرکت فعالانه و موثرش در فعالیت های اتحاد بین المللی درحمایت از کارگران ایران، هم بدلیل توانایی های فردی اش و هم بدلیل ارتباطات گسترده نیازی به گفتن ندارد. طبعا مجموع فعالیت هایی که رفیق بهزاد مشغول آنها بوده است می تواند کمتر یا بیشتر باشد. آنچه که نقش او را ویژه می کند و یا باعث می شود که از او تصویر ویژه تری در ذهن ما بماند مدیون دوره ای است که او بعنوان یک چهره سراسری ظاهر شد. بهزاد نمونه برجسته ای بود از فعالانی که هویت سیاسی و اجتماعی شان را صندلی تشکیلاتی تعیین نمی کند.


در غم از دست رفتن بهزاد وقتی بغض و اندوه مجال دهد، تنها باید حسرت خورد که ایکاش بیشتر زنده می ماند. یادش گرامی!

23 آپریل 2011

در سوگ رفیق بهزاد كاظمی - حزب كمونیست ایران

در سوگ رفیق بهزاد كاظمی

در كمال تاسف باخبر شدیم كه رفیق بهزاد كاظمی در بیمارستانی در شهر لندن درگذشت. ما همدردی صمیمانه خود را با اعضای خانواده، یاران و رفقای بهزاد اعلام می داریم. باشد تا با همبستگی رفيقانه اندوه از دست دادن وی را تحمل كنیم.
بهزاد یكی از فعالین سرشناس جنبش انقلابی چپ ايران بود كه زندگی خود را  وقف تحقق افق سوسیالیسم كرد. رفیق بهزاد علیرغم جدال با بیماری سخت سرطان، تا روزهای آخر زندگی از پای نایستاد. كمتر صحنه مبارزاتی علیه جمهوری اسلامی در اروپا بود كه این رفیق در آن حضور نداشته باشد. نام او یادآور كوششها و فعالیتهای خستگی ناپذیر و شبانه روزی در جبهه های مختلف مبارزه است. در فعالیتهای رسانه ای همواره سعی داشت تریبونی برای همه نیروهای چپ انقلابی باشد و توجه همگان را به اهمیت فعالیت های نظری جلب كند.
هیچ جنبش انقلابی بدون از خودگذشتگی، فداكاری و پیگیری و پایداری چنین رفقایی قادر به ادامه یابی نبوده و نیست. فقدان حضور چنین رفيقي نه تنها اندوه سنگینی برای همه ما ببار آورد بلكه بر مسئولیتهای ما نیز بسي افزود. جای خالی چنین رفقایی باید توسط نسل جوان مبارز پر شود. جوانانی كه رفیق بهزاد صمیمانه در جهت رشد و تكامل و اتحادشان تلاش داشت. رفیق بهزاد كاظمی نمونه درخشانی از پیگیری و پایداری در مبارزه طبقاتی برای آن دسته از رفقای جوانی است كه قصد فتح قله های پیروزی را دارند.

یاد و خاطره اش گرامی باد!

حزب كمونیست ایران (ماركسیست – لنینیست – مائوئیست)
23 آپریل 2011

به مناسبت مرگ زود هنگام رفیق بهزاد کاظمی - نادر خليلى

به مناسبت مرگ زود هنگام رفیق بهزاد کاظمی، فعال عرصه ی سوسیالیسم ومبارزات کارگری

 نادر خليلى: دیروز22 آوریل، چراغ زندگی رفیق علیرضا(بهزاد کاظمی)در بیمارستانی در لندن، خاموش شد. اما چراغ اندیشه ی این رفیق سوسیالیست، هر چه نورانی تر، وافروخته تر، دارای زندگی است وهرگز خاموش نخواهد شد. ...
کارنامه ی رفیق بهزاد، دارای فرازهایی دور دست است که هرگز نمی تواند، در این مختصر، بازتاب یابد. با این وجود به گوشه های کوچکی از زندگی وروند مبارزاتی این جانباخته ی سوسیالیست، اشاره می شود. او در جهت مبارزه نام« بهزادکاظمی» را بر گزیده بود وما همواره او را با این نام، مورد خطاب قرار می دادیم.
رفیق بهزاد،در زمان سلطنت شاهی، برای تحصیل به انگلستان رفت ودر آنجا به فعالیت خود در عرصه ی سوسیالیسم و مبارزات کارگری، ادامه داد. پس از قیام 57 به ایران بازگشت ودر زاد_ روز خود، یعنی 22 بهمن، زخمی شد! بهزاداز یاران ودوستان نزدیک زنده یاد، یدالله خسروشاهی بود ودرکنار او، برای سوسیالیسم کارگری، مبارزه میکرد. در مراسم بزرگداشت ومرگ یدالله خسروشاهی و درهمگی سخنران هایش، به جایگاه خاص مبارزه ی طبقاتی کارگران، اشاره می نمود.
بهزاداز فعالین پیگیر« اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران»بود. فصلنامه ی اینترنتی«سامان نو» را ایجاد کرد. اتاق«اتحاد سوسیالیست ها» را درست کرده وفعالانه در آن شرکت میکرد ومباحث نظری سوسیالیسم را، همراه با عمل، به پیش می برد.
رفیق بهزاد، نویسنده ای چیره دست نیز بود و کتاب« ملی گرایان وافسانه ی دموکراسی»_ { کارنامه ی مصدق در پرتو جنبش کارگری ودموکراسی سوسیالیستی} را به چاپ رساند. در این کتاب 468 صفحه ای، تحلیلی روشن از روند مشروطه_ نقش مصدق_ انقلابات گوناگون_و فاکت هایی از کارل مارکس، ارایه شده است که رابطه ی، موضوعات وپیوستگی ماجراهای رخ داده در تاریخ ایران وجهان، به زلالی شرح و بسط داده شده اند. این اثر، یکی از آثار ارزشمندی است که بازگو کننده ی بسیاری ازمسائل ونحوه ی مبارزه، نقش انقلابات، تشکل ها، احزاب وهمچنین، جایگاه طبقه ی کارگر را در گذار این جریانات، نشان می دهد.
درک سوسیالیستی رفیق بهزاد، او را وادار می کرد تا در سخت ترین شرایط، همچنان در جهت منافع طبقه ی کارگر ومشکلاتی که این طبقه، با آن دست و پنجه نرم میکند، همواره پویا وکوشا باشد. از اینرو بهزاد، در این راستا، تمامی توان خود را به کار گرفته وفعالانه، در همگی جلسات و اعتراضات بر علیه نظام سرمایه داری جهانی وجمهوری اسلامی ایران، شرکت میکرد. به همین خاطر بود که کوچکترین حرکت های انقلابی وکارگری، در هر نقطه از جهان، ذهن او را به خود مشغول می داشت و از اولین کسانی بود که نقطه نظرات خود را درهر کدام از آن موارد، به نگارش در آورده و از راه های گوناگون، به دیگران منتقل می کرد.
ما جدای رفاقت در راستای اهداف سوسیالیستی ومبارزه ی طبقاتی کارگران، با بهزاد، رابطه ی«دوستی» داشتیم. اودر دوستی نیز کماکان، صادق و صمیمی بود. صداقت و صمیمیت بهزاد، حقیقتا در او نوعی جذابیت را، به وجود آورده بود که از همآن لحظه ی اول، اطرافیان، متوجه آن می شدند. کسانی که از نزدیک با بهزاددوستی داشته اند، به خوبی می دانند که این فعال عرصه ی سوسیالیستی، تا چه اندازه، پیگیر، دارای روحیه ی قوی مبارزاتی، جدیت بسیار زیاددر کارهای پیش رو وهمچنین قاطعیت در عمل را دارا بود.
همانطور که در بالا اشاره رفت، اگر چراغ فیزیکی رفیق بهزاد، خاموش شد؛ اما هیچگاه چراغی را که از لحاظ اندیشه ی سوسیالیستی _پویایی وجدیت در کار؛ افروخته بود، به خاموشی نخواهد گرایید.
یاد_ خاطره _اندیشه و خواست رفیق بهزاد کاظمی، همواره پاینده باد.
لینکی که در زیر می آید، سخنرانی کوتاه رفیق بهزاد است که در مراسم زنده یاد، یدالله خسروشاهی در لندن، اجرا شد. شنیدن این فایل کوتاه، نشانه ی فهم درست و درک سوسیالیستی این رفیق صمیمی ومبارز طبقه ی کارگر؛ می باشد.
http://www.youtube.com/watch?v=GGoeW8t4GlE
برقرار باد سوسیالیسم
مینو میرانی
نادر خلیلی

در سوگ رفيق بھزاد كاظمى - صديق جھانى

در سوگ رفيق بھزاد كاظمى

دو سال پيش، رفيق بھزاد كاظمى را روى خط اينترنت آن لاین ديدم با توجه به اینکه از مصاحبت با ایشان لذت میبردم، برايش زنگ زدم که با هم حرف بزنیم اما متاسفانه جواب نداد. در عوض چند لحظه‌ بعد، برايم پیامی ارسال كرد. در پيام نوشته ‌بود كه با مريضى حنجره ‌روبرو شده ام ‌و نمى توانم حرف بزنم. من هم ضمن ابراز تاسف، برايش نوشتم مواظب خودش باشد، این بار در جواب نوشت: مشكل نيست. زيرا بقيه ‌اعضاى بدنم كار مى كنند و از توان آنھا براى رھايى كارگران كمك مى گيرم. مدتها گذشت تا اینکه چند شب پیش، خبر بیماری او را این بار بگونه‌اى ديگر شنيدم و اين دفعه، مشکل فراتر از ناراحتی حنجره‌ بود. اما این بار ‌طولی نکشید كه‌خبر مرگ نابھنگام و جانگداز وی را نيز شنيدم. با توجه با شناخت نزدیکی که در طی پروسه ای از همکاری مشترک، از ایشان داشتم، درغم و ماتم از دست دادنش فرو رفتم تا حدی که بغض گلويم را گرفته و به شدت متاسف و متاثر شدم.
بهزاد، يكى از یاران قدیمی بود. مدتى در اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران، فعالیت مشترک داشتیم. در ضمن ایشان يكى از ھمكاران ھميشگى سايت اتحاد كارگرى بود و دائمأ خبر و گزارشهای مربوط به ‌جنبش كارگرى را براى اين سايت ارسال مى كرد. مرگ بھزاد به عنوان يكى از فعالين جنبش كمونيستى ايران، بى شك، ضايعه ا‌ى براى این جنبش خواهد بود.
ضمن ارج نهادن به ياد اين كمونيست خستگى ناپذير، درگذشت وی را به خانواده‌ى محترمشان،  به رفقا و هم رزمانش و  كل فعالين جنبش کارگری ایران تسلیت میگویم و خود را در غم و ماتم از دست رفتنش شریک مى دانم .
یادش گرامی و پر رهرو باد       
٢٣ آوريل ٢٠١١ 
صديق جھانى

بهزاد کاظمی ازمیان ما رفت

بهزاد کاظمی ازمیان ما رفت

 خبر کوتاه اما بسیار تلخ و اندوهناک است:  رفیق بهزاد کاظمی (علیرضا) از میان ما رفت. بهزاد روز یکشنبه ۱۰ آوریل ۲۰۱۱، بدنبال حمله ای شبیه به سکته مغزی به بیمارستانی در شهر لندن منتقل گردید. تشخیص اولیه پزشکان سکته مغزی بود. اما سپس اعلام شد که بهزاد دچار مننژیت است و عفونت به همه قسمت های مغز وی سرایت کرده و مغز او کاملا از کار افتاده است. در بعد از ظهر جمعه ۲۲ آوریل ۲۰۱۱، بهزاد در حالی که شریک زندگی و جمعی از رفقا، دوستان و آشنایان وی برای گفتن آخرین بدرود به دیدارش به بیمارستان رفته بودند، در سن ۵۷ سالگی برای همیشه دیده از جهان فرو بست.
بهزاد کاظمی از کوشند گان آگاه، پرکار و خستگی ناپذیر جنبش سوسیالیستی بود. او بطور هم زمان در چند عرصه پیگیرانه و تا سر حد توان و گاه بیش از آنچه تن بیمارش اجازه می داد، فعالیت می کرد.
 بهزاد از یاران و همکاران قدیمی اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران  بود و نقش و سهم بسیار ارزنده ای در فعالیت ها و کمپین های حمایت از جنبش کارگری در ایران داشت. بهزاد همچنین به همراه  جمعی  دیگر از یاران، از بنیان گذاران و اعضای هیئت تحریریه نشریه پژوهش های سوسیالیستی "سامان نو" بود که از سه سال پیش بطور مرتب انتشار می یابد.  بهزاد کاظمی همچنین از بنیان گذاران و گردانندگان اتاق پالتاکی پر بار "اتحاد سوسیالیست ها" بود.
خاموشی بهزاد ما را در اندوهی عمیق فرو برده است. می دانیم که صدها نفر دیگر نیز چون ما در کشورهای مختلف در این اندوه و افسوس شریک اند. ما درگذشت رفیق بهزاد کاظمی را به شریک زندگی اش " اوا"، به همه فعالین جنبش کارگری و سوسیالیستی و به تمام بستگان، رفقا، دوستان و آشنایان او تسلیت می گوییم .
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
مراسم خاکسپاری و یادمان بهزاد کاظمی بزودی به اطلاع عموم خواهد رسید.
 برای اطلاعات بیشتر می توانید با ایمیل زیر تماس بگیرد: 
Ettehad_ma@yahoo.co.uk

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۲۲ آوریل ۲۰۱۱
info@workers-iran.org
http://www.etehadbinalmelali.com